Ewa Lewandowska

Urodziła się w roku chińskiego smoka, artystyczne życie zaczęła w Plastyku, zielonogórskim liceum, gdzie stawiała pierwsze kroki w teatrze i w poezji, także jako autorka piosenek.

Gdy stała się Ewą Lewandowską, mamą, animatorem teatru, oraz opiekunem uzdolnionej młodzieży w Domu Harcerza, poczuła, że to jest właśnie to, o co jej chodziło.

Była Instruktorem Roku 2000 w dziedzinie upowszechniania poezji,  najlepszym instruktorem podczas Ponoworocznych Konfrontacji Teatralnych POKOT’2010,  jest też oficjalnie Zasłużonym Działaczem Kultury, a jej teksty wykonywane są zarówno przez wykonawców dorosłych (Dagmara Korona, Marek Dyjak, Krzysztof Kiljański)  jak przez młodych artystów związanych z FUMĄ. Jej dzieło trafiło do podręcznika szkolnego (Muzyka, dla kl. 7), a w Muzeum Polskiej Piosenki  w Opolu ma już swoje przytulne miejsce w ekspozycji autorów.

Wcześniej w Domu Harcerza prowadziła legendarną grupę poetycką Klub Szufladera, przez dekadę działalności zdążyli wydać kilka własnych tomików poezji, wspierać młodych autorów spoza Zielonej Góry poprzez konkurs Kawałek Wiersza Zieloną Kredką Pisany, wystąpić w programach telewizyjnych (Rower Błażeja) i radiowych.

Z poprzedzającej Ponievash grupy teatralnej NO BO TAK i jej poczynań, zrodził się zwyczaj doceniania indywidualności młodych artystów, poprzez dedykowanie im specjalnie dla nich pisanych  przez p.Ewę scenariuszy, ale tez zwyczaj zabawy improwizowanej, realizowanej w corocznych Wieczorach Artystycznych. (Z tej grupy wyszli m.in. artyści dziś zajmujący się reżyserią i dramatopisaniem, oraz kilkoro aktorów scenicznych.)

Zapraszana jest do jury konkursów poetyckich, przeglądów piosenek, m.in. piosenki studenckiej, współpracuje z Fundacją Teatrikon, z Fundacją na rzecz Kultury i Edukacji OVO, z zielonogórskim Zagłębiem Kabaretowym,  jest wolontariuszem w schronisku dla bezdomnych zwierząt (prowadzi też całoroczną akcję zbierania w Domu Harcerza darów dla schroniska), prowadzi młody zespół śpiewający w technice tradycyjnej – Tuteje.